อย่าตำน้ำพริกละลาย Clouds

เรื่องอาจจะเก่าแล้ว แต่คิดว่าวิธีคิดน่าจะเหมือนเดิมก็เลยอยากเขียนเป็นกรณีศึกษาไว้

ภาพที่ Page สร้างประท้วง Facebook

เริ่มจากปัญหาว่า Fan Page บน Facebook ของ Community นึง ประท้วง Facebook กรณี block page ชั่วคราว ซึ่งก่อให้เกิดความไม่พอใจในกลุ่มขึ้นมา แต่ปัญหาคือผู้ประท้วงกลับจู่โจมไปยังเจ้าของกิจการของ Facebook ซึ่งถ้าในตรรกะแบบไทยๆ ก็ไม่แปลก เพราะถ้ากิจการใดที่มีปัญหา การจะไปต่อว่าเถ้าแก่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

ลองดูภาพใหญ่ของ Facebook จากสถิติต้นปี 2013 มีชื่อผู้ใช้งาน Facebook จำนวน 1 พันล้านคน และมีจำนวนผู้ใช้รายวันจำนวน 665 ล้านคนต่อวัน ซึ่งนับแค่สถิตินี้ก็คงพอเข้าใจแล้วว่าตัว Facebook เอง จะไม่ได้สนใจต่อ page เล็กๆ หรือเรื่องหยุมหยิมเลยแม้แต่น้อย

กลไกของ User Feedback เป็นการให้ผู้ใช้ควบคุมเนื้อหากันเองผ่านเครื่องมือที่กำหนดให้ การที่ Facebook ใส่เครื่องมือให้ผู้ใช้รายงานข้อผิดพลาด, หรือเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม เมื่อมีจำนวนการรายงานที่สอดคล้องกันมากพอ ก็จะทำให้ระบบตัดสินใจเองว่าจะระงับเนื้อหานั้นหรือไม่ ซึ่งกลไกเป็นไปโดยอัตโนมัติ ไม่เกี่ยวกับ คุณมาร์ค ซัคเคอร์เบิร์ก หรือผู้ดูแลระบบแต่อย่างใด

ก่อนประท้วงหรือจะไม่พอใจเรื่องใดที่ขัดผลประโยชน์ตัวเอง ก็ลองมองกว้างๆ และดูข้อมูลให้รอบด้านว่าอะไรทำงานอย่างไรก่อนตัดสินใจสรุป เพราะไม่งั้นแล้วมันก็เหมือนกับการตำน้ำพริกละลายบนแม่น้ำ ได้กระแสตอน Post แต่ประโยชน์ไม่มี

Written by Tiwakorn Laophulsuk

Groupon ใช้แบบไหนไม่หงุดหงิด

การตลาดบนโลก Online มันช่างเข้มข้นยิ่งนัก เมื่อก่อนเราน่าจะเคยเห็นคนเดินเร่ขายคูปองของพวกร้านอาหาร, หรือล้างรถมากดกระดิ่งที่หน้าบ้านโดยขายคูปองรวมๆ กันในราคาที่ถูกกว่ามูลค่ารวมของคูปองทั้งหมด แต่เดี๋ยวนี้คงไม่ค่อยมีแล้วตั้งแต่มีการขายเป็น Internet Coupon ขึ้นมา

Image source internetretailer.com

จริงๆแล้วคำที่ถูกต้อง จะเป็นคำว่า Internet Coupon  ซึ่งจะเป็นการขายคูปองส่วนลด โดยมีมูลค่าเสนอขายให้กับผู้ซื้อในระยะเวลาสั้นๆ ซึ่งคูปองที่ซื้อนั้นจะสามารถนำไปใช้ซื้อสินค้าหรือใช้บริการกับร้านค้าที่ระบุไว้ตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ แนวคิดนี้เป็นของพี่อเมริกันเขา [Internet Coupon:Wikipedia] แต่ในบทความนี้เพื่อพูดสั้นๆ ขอเรียกว่า Groupon ซึ่งเป็นชื่อของบริษัทที่เป็นต้นคิดละกัน

สำหรับประโยชน์ของมันก็ชัดๆอยู่แล้ว คือ ผู้ขายได้โฆษณาและเผยแพร่ข้อมูลการขาย และผู้ซื้อได้ใช้งานในราคาที่ถูกกว่าราคาปกติ สำหรับในประเทศไทยมี Internet Coupon อยู่หลายเจ้า ที่รู้จักกันแพร่หลายก็เป็น Ensogo (Livingsocial), Thaicitydeal, Mygroupon ซึ่งข้อเสนอก็จะวนไปวนมา มีร้านค้าใหม่ๆบ้าง หรือไม่ก็ธุรกิจเจ้าเดิมมาเวียนขายบ้าง

สิ่งที่น่าสนใจ เราจะมองเห็นปัญหาหลากหลายที่เกิดขึ้นกับ Groupon บ้างก็ไป post ต่อว่ากันว่าใช้งานไม่ได้, หรือคุณภาพไม่ดี ซึ่งจากประสบการณ์การใช้ Groupon แบบนี้มาตลอด เลยอยากแนะนำไว้ก่อนดังนี้ครับ

บจก.มาลาคี CSR โรงเรียนบ้านต้นลำแพน

โรงเรียนบ้านต้นลำแพน

จินตนาการเมื่อขับรถระยะทาง 70 กิโลเมตร สำหรับคนกรุงเทพฯ ถามความรู้สึกว่าไกลไหม? คนที่ทำงาน Office ทุกวันคงบอกว่าไม่ค่อยไกลหรอก เพราะแค่เดินทางไปกลับบ้านกับที่ทำงาน ประมาณ 2-3 วัน ก็ได้ระยะทางเท่ากับ 70 กิโลเมตรแล้ว หรือถ้าออกต่างจังหวัด ระยะทาง 70 กิโลเมตร ก็ไปได้แค่ปริมณฑลห่างไปไม่พอจะข้ามจังหวัด หนีรถติดออกไปยังไม่พ้นซักเท่าไหร่

จากการแวะเวียนสัมมนากับบริษัท มาลาคี จำกัด กลับได้เห็นความแตกต่างที่เกิดขึ้น จากระยะทางแค่ 70 กิโลเมตรจากตัวจังหวัดกรุงเทพมหานคร เมื่อได้มีโอกาสแวะมาที่ "โรงเรียนบ้านต้นลำแพน" ซึ่งหนทางก็วกวนไปตามถนนตัดข้ามไปยังป่าชายเลนของจังหวัดเพชรบุรี อีกทั้งการเข้ามาลึกกว่าตัวถนนเพชรเกษมมากกว่า 15 กิโลเมตร ทำให้โรงเรียนแห่งนี้ ถูกโดดเดี่ยว และการตัดขาดจากโลกภายนอกด้วยระยะทางและสภาพถนน ซึ่งไม่น่าเชื่อว่ายังมีสถานที่ที่ห่างไกลและการพัฒนายังเข้าถึงช้า แม้อยู่ใกล้กับเมืองหลวงขนาดนี้

Twitter Article: คุณหมอฮะ! ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย by @meekob

ขออนุญาตนำข้อมูลจาก Twitter พี่ @meekob เนื่องจากเห็นว่าในสาระของ Tweet มีประโยชน์ พอนานๆไปเดี๋ยวหาย เลยมาพักไว้ใน Blog นะครับ ข้อความได้แปลงจาก Twitter เป็นบทความ มีการตัดตัวอักษรบางอย่างเพื่อให้เหมาะกับการอ่านทั่วไป

มาละ ตามที่บอกไว้เมื่อเย็น วันนี้ทวีตเรื่องความเชื่อต่างๆจากหนังสือ "คุณหมอฮะ! ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย" เรื่องน่ารู้ที่บางคนอาจเข้าใจผิด หนังสือเรื่องนี้พิมพ์โดยสนพ.วีเลิร์น ผู้เขียนคือ Aaron E. Carroll และ Rachel C. Vreeman ในชื่ออ.ว่า "Don't Swallow Your Gum!" ตีพิมพ์การค้นคว้าภายใต้ความเชื่อปรำปรา เช่น คนเราต้องดื่มน้ำวันละ 8 แก้วจริงหรือ? เราใช้สมองแค่ 10% เท่านั้นใช่หรือไม่? ไปจนถึงความเชื่อใกล้ตัวที่คุ้นเคย เช่น อากาศหนาวทำให้ไม่สบาย? กินตอนดึกๆทำให้อ้วน? วิตามินซีป้องกันไม่ให้เป็นหวัด? จริงๆมีความเชื่อใต้ร่มผ้าอื่นๆอีก แต่ถ้าสนใจขอแนะนำให้ไปซื้อหาอ่านเอาเองนะ หาได้ตามร้านหนังสือทั่วไปแล้ว ผู้เขียนมีความคิดว่า เรื่องความเข้าใจผิดเหล่านี้ ทำให้คนเราต้องเสียเวลา เสียสุขภาพจิต หรือบางครั้งอาจเสียชีวิตได้ ก็เลยเขียนตีแผ่ออกมา

โทริโน สเกล (Torino Scale) มาตรวัดเฉพาะวันดับโลก

ในการวัดค่าความรุนแรงของภัยธรรมชาติที่มีบนโลกเรา หลายๆคนก็จะรู้จักกับการวัดค่าความรุนแรงของแผ่นดินไหว ในหน่วยของ ริคเตอร์ (Richter Scale), วัดความรุนแรงของพายุ ที่ระบุหน่วยเป็นความเร็วลม, วัดความรุนแรงของทอร์นาโด เป็น Fajita Scale (F-Scale)

ชิ้นส่วนของดาวหางชูเมคเกอร์ เลวิ 9 ก่อนชนดาวพฤหัสเมื่อปี 1994
Credits NASA, ESA, and H. Weaver and E. Smith (STScI)

อีกหนึ่งหน่วยวัดที่ไม่ค่อยได้ยินกันคือ Torino Scale ซึ่งหน่วยวัดนี้ใช้เพื่อวัดความรุนแรงจากผลกระทบจากภัยพิบัติจากการชนของเทหวัตถุจากนอกโลกโดยเฉพาะ ในการอ่านเป็นภาษาไทยออกเสียงอย่างไรยังไม่แน่ใจ แต่ถ้าสะกดเพื่ออ่านในภาษาอังกฤษ น่าจะออกเสียงว่า "โท-รี-โน่" หรือถ้ามีออกเสียงก็จะเป็น "โท-รี้-โน่" เอาเป็นว่าเขียนเป็น หน่วยวัด โทริโน ละกัน

เพราะในช่วงหลังปี 1990 ที่การพัฒนาด้านอุปกรณ์ที่สามารถถ่ายภาพเทหวัตถุที่มีขนาดเล็ก หรืออุกกาบาตได้ดีขึ้น เราพบว่าในแต่ละปี มีการค้นพบอุกกาบาตใหม่อยู่ประมาณ 100 - 200 ดวง และการพัฒนาอุปกรณ์การตรวจจับอย่างต่อเนื่องทำให้เราได้เจออุกกาบาตมากขึ้นไปอีก ด้วยปริมาณอุกกาบาตที่โคจรมาใกล้โลกในปัจจุบัน โครงการ Near Earth Object ของ NASA มีการทำทะเบียนรายการอุกกาบาตใกล้โลกมากกว่า 9,000 รายการที่ได้บันทึกไว้ (Note: 9,803 รายการ วันที่ 4 พฤษภาคม 2013) นั่นหมายถึงโลกเราก็สุ่มเสี่ยงต่อการชนจากอุกกาบาตได้อยู่เรื่อยๆ

โทรีโน สเกล เป็นการอธิบายอย่างง่าย ถึงความรุนแรงของการชนจากวัตถุนอกโลก แบ่งเป็น 11 ระดับ โดยมีสีแสดงระดับความรุนแรง 5 สี ดังต่อไปนี้

สื่อสารในที่ทำงานน้อย เพราะงานมันเยอะ

คงเป็น Blog บ่นเรื่องการทำงาน ที่ทุกคนน่าจะเคยเจอในที่ทำงานกันมาแล้วเมื่อมีเหตุบาดหมางกันภายในองค์กรเดียวกัน ด้วยประโยคเพื่อ claim ว่า "ก็คนนี้ไม่ยอมบอก" และอีกฝ่ายก็จะตอบว่า "ก็คนนี้ไม่ยอมมาถาม" ซึ่่งเจ้านายที่นั่งตรงกลางก็จะรู้และนั่งส่ายหัวเมือพบว่าปัญหานี้คือ "ปัญหาของการสื่อสาร"

เมื่อต้องทำงาน 8 ชั่วโมงต่อวันเป็นอะไรที่ง่ายมากถ้าเราไม่ต้องใช้การสื่อสาร โดยเฉพาะกลุ่มงานที่เอาไว้ทำซ้ำ (Routine Work) และพวกงาน key เอกสารเข้าระบบคอมพิวเตอร์ ซึ่งไม่มีความจำเป็นต้องเข้ามาประชุมหรือสื่อสารอะไร นอกจากบอกว่าเสร็จแล้วหรือยัง หรือวันนี้ป่วยรึเปล่า

การสื่อสารภายในองค์กร ถ้าจะเอาตามประสบการณ์ทำงานมาแล้วก็จะเป็นแค่การบอกข้อมูลให้ผู้ที่เกี่ยวข้องเกิดความเข้าใจ และนำไปสู่วิธีการปฏิบัติได้ ดังนั้นถ้าเราขาดขั้นตอนแรกคือการสื่อสารที่เข้าใจแล้ว ยังไงการปฏิบัติมันก็จะต้องไม่ได้เป็นผลในแนวทางที่ควรจะเป็น ซึ่งเข้าข่ายฝ่ายสนับสนุนหรือผู้ที่ต้องร่วมมือด้วยก็ต้องคิดเองทำเองนั่นแหละ

ด้วยปริมาณงานที่เพิ่มขึ้น แต่จำนวนคนเท่าเดิม ทุกฝ่ายก็จะหาวิธีการที่ง่ายและเร็วที่สุดในการสื่อสาร จากเดิมที่ใช้ mail, มีการโทรย้ำ, การใช้ memo ก็ปรับเปลี่ยนไปเป็นการโทรไปบอกอย่างเดียว ซ้ำร้ายหน่อยก็คือเดินไปบอกแล้วก็ปัดตูดไปเลยโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายจะมีข้อมูลตอบรับหรือเข้าใจมากน้อยแค่ไหน โดยอ้างแค่ว่า "งานยุ่งอยู่ ขอบอกไว้แค่นี้ก่อน"

โครงการหลายอย่างที่ต้องทำงานร่วมกันจากหลายส่วน ควรจะเพิ่มการสื่อสารด้วยการทำ mini-meeting ที่มีหัวข้อพูดคุยชัดเจน ที่ทำเวลาได้รวดเร็ว, หรือนำเสนอ process summary ให้แผนกอื่นรับทราบ, หรือถ้าจะให้งานนี้สั้นลงไปอีก ก็ทำ task list แล้วส่งมอบให้ผู้เกี่ยวข้องไปโดยตรงเลย

คนที่จะดูแลจัดการการสื่อสารได้ต้องเริ่มต้นที่เฉพาะบุคคลที่ต้องมีประสบการณ์ในการทำงานร่วมกับผู้อื่นมาประมาณหนึ่ง เพียงพอที่จะเข้าใจการบริหารจัดการสื่อสารเองได้ หรืออาจจะต้องมีหัวหน้างานคอยชี้นำหรือเสนอแนะกระบวนการสื่อสาร เพื่อฝึกฝนขั้นตอนการสื่อสารอย่างไรให้อีกฝ่ายเข้าใจ รวมถึงขั้นตอนการรับเรื่องเพื่อที่จะให้อีกฝ่ายทำงานร่วมกันได้อย่างราบรื่น

แต่ประการสำคัญคือเนื้องานที่แต่ละคนทำจะเป็นปัจจัยสำคัญในการผลักดันวิธีการสื่อสาร การจัดสรรค์ปริมาณงานที่เหมาะสมกับผู้ปฏิบัติหรือผู้จัดการจึงเป็นหน้าที่ที่บุคคลในระดับบริหารจะต้องรู้จักวางแผน เพราะใน 8 ชั่วโมงการทำงาน ไม่ได้เป็นแค่เรื่องของเนื้องานอย่างเดียว เพราะมันมีเรื่องการสื่อสารที่อยู่ในเวลางานตรงจุดนี้ด้วย การบริหารเนื้องานและการสื่อสารที่เหมาะสมจะช่วยให้ทีมงานสร้างสรรค์ผลลัพธ์ที่มีประสิทธิภาพต่อองค์กรได้

Written by Tiwakorn Laophulsuk

ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ

บทความคัดลอกจาก สมาคมลูกเรือไทย

จากเหตุการณ์เครื่องบินเอเชียน่าตกที่ซานฟรานซิสโกที่ผ่านมา…

1. เครื่องบินตก หรือเหตุการณ์ฉุกเฉินต่างๆ ไม่ใช่ว่าจะเกิดขึ้นไม่ได้ในเที่ยวบินของท่าน
2. ท่านทราบหรือไม่ว่า Take off และ Landing เป็นช่วงเวลาที่เกิดอุบัติเหตุมากที่สุด เรียกว่า Critical 11 Minutes  (3 นาทีในระหว่างการนำเครื่องขึ้น และ 8 นาทีในระหว่างการนำเครื่องลง)
3. เหตุฉุกเฉิน ไม่ได้มีแค่ “เหตุการณ์ฉุกเฉินที่รู้ล่วงหน้า” หรือ Planned Emergency และสามารถเตรียมความพร้อมให้ผู้โดยสารก่อนเครื่องลงฉุกเฉินได้ แต่ยังมี Unplanned Emergency ที่เราไม่ได้คาดคิด และไม่มีเวลาเตรียมตัวอีกด้วย
4. ด้วยสาเหตุที่เราต้องมีการเตรียมตัวสำหรับ Unplanned Emergency ในทุกๆครั้งก่อนการนำเครื่องขึ้นและลง เราจึงต้องขอความร่วมมือให้ท่านผู้โดยสาร รัดเข็มขัดนิรภัย ปรับพนักที่นั่งให้อยู่ในระดับตรง เก็บโต๊ะหน้าที่นั่ง เปิดม่านหน้าต่าง เก็บกระเป๋าของท่านไว้บนที่เก็บของ หรือใต้ที่นั่งด้านหน้า แทนการวางไว้บนตัก (อย่างที่ท่านๆชอบทำกัน) และ ปิดโทรศัพท์ และ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทุกชนิด

ทำไม? เป็นคำพูดที่ท่านผู้โดยสารมักจะถาม พร้อมกับทำหน้าหงุดหงิด กับการจู้จี้ของลูกเรือ

ทำไมนั่นเหรอคะ...นั่นก็เป็นเพราะ

ยา ไม่ได้แก้โรค?

Images by mk2010

ปัจจัยสี่ของความเป็นมนุษย์ ก็ต้องมีเรื่องของยารักษาโรคอยู่ด้วยอย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อเราเด็กๆแล้วเกิดการเจ็บไข้ได้ป่วย แม่ก็ต้องบอกว่า "กินยานี่สิจะได้หาย" หรือในระยะหลังๆ ก็จะได้ยินคำว่า "ยาฆ่าเชื้อ" เมื่อฟังแล้วก็รู้สึกดี เพราะกินแล้วเชื้อโรคตายแล้วเราก็จะหายป่วย หรือพวกประเภท "ยาแก้ปวด" ก็ช่วยให้อาหารปวดเหล่านั้นมันหายไปได้ หรือยาสมัยใหม่นี่มันดีขนาดนี้เชียวรึ

ถ้ากินยามาบ่อยๆ จนได้ข้อสังเกตุบนสลากยา เราเพิ่งตระหนักได้ว่า การกินยาแต่ละตัว ไม่ได้รักษาตัวเชื้อโรค แต่มันเป็นการแก้ไขที่ตัวของเราเองเพื่อรักษาโรคต่างหาก ตัวอย่างของอาการของโรคพื้นๆ ตัวอย่างเช่น

ระบบเครือข่ายเสมือน Virtual Local Area Network : VLAN

ข้อมูลนำมาจาก รายงานการสื่อสารข้อมูลและเครือข่ายคอมพิวเตอร์ ปี 2554

ผู้จัดทำรายงานได้เลือกที่จะทำหัวข้อระบบเครือข่ายเสมือน หรือ VLAN เพื่อเป็นรายงานของวิชา การสื่อสารข้อมูลและเครือข่ายคอมพิวเตอร์ รหัสวิชา ITE514 เนื่องจาก การที่หลายคนที่ได้มีความรู้พื้นฐานในระบบเครือข่าย และอาจจะได้เป็นผู้ใช้งานบนระบบ VLAN จริงๆ อาจมองเห็นประโยชน์เพียงแค่การแบ่งแยกระบบ LAN ออกจากกันเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว การใช้งาน VLAN นั้น ยังสามารถใช้ในการประยุกต์อยู่บนระบบเครือข่าย WAN อย่างกว้างขวาง และเป็นสิ่งที่จำเป็นต่อการตั้งค่าของระบบเครือข่ายอย่างมาก

อย่างไรก็ดี ผู้จัดทำรายงานเล็งเห็นว่า บ่อยครั้งผู้ที่ศึกษาระบบ Network มีความเข้าใจสับสนระหว่าง VLAN (Virtual LAN) และ VPN (Virtual Private Network) จึงจะพยายามสอดแทรกการเปรียบเทียบไว้ในเนื้อหาบ้าง แต่เนื้อหาหลักยังคงเป็นการอธิบายถึงหลักการทำงานของ VLAN ตามเดิม อีกประการหนึ่ง สืบเนื่องจากการทำงานของ VLAN ในปัจจุบันนั้น มีอุปกรณ์เครือข่ายหลากหลายประเภทที่รองรับการทำงาน และมีคุณลักษณะเฉพาะของการทำงานที่แตกต่างกัน ผู้จัดทำรายงานจึงอธิบายโดยไม่อ้างอิงกับสถาปัตยกรรมของผู้ผลิตรายใดรายหนึ่งเป็นสำคัญ

รายงานฉบับนี้ เป็นการรวบรวมข้อมูลและบรรยายอย่างกระชับ เพื่อให้ผู้อ่านได้เห็นระบบการทำงานของ VLAN ได้อย่างชัดเจนมากขึ้น ซึ่งจะช่วยประหยัดเวลาในการค้นคว้าข้อมูลของผู้อ่านได้พอสมควรในระดับหนึ่ง และนอกจากจะใช้ในการส่งอาจารย์ตามเงื่อนไขของรายวิชาแล้ว ผู้จัดทำรายงานมีความตั้งใจที่จะนำเผยแพร่เป็นบทความในสื่อสังคมออนไลน์อีกทางหนึ่งด้วย

ทุกข์ของเจ้าหนี้

"ความไม่มีหนี้เป็นลาภอันประเสริฐ" น่าจะเป็นวลีที่ติดหูรองลงมาจากเรื่องสุขภาพ เพราะเมื่อเราอายุ 25 - 30 ขึ้นไป ก็คงต้องมีงานทำ มีครอบครัวกันแล้ว ต่างคนก็ต่างมีหนี้ต่างวาระกันไป ทั้ง บ้าน, คอนโด, รถยนต์ คงไม่มีใครหนีความเป็นลูกหนี้ได้ แต่สิ่งที่สบายอยู่อย่างคือเราไม่ต้องเก็บเงินให้ได้ทั้งหมดเสียก่อน เพียงแค่หยิบยืมเอาก็ช่วยให้เรามีสิ่งต่างๆมากมาย

การ์ตูนโดนใจ จาก page พูดไม่คิด

เรื่องที่อยากเล่า กลับเป็นความรู้สึกของคนที่เป็นเจ้าหนี้ เพราะตัวเราเองตั้งแต่พอมีเงินเก็บก็เคยให้ความช่วยเหลือคนอื่นในการให้เขายืมบ้างโดยไม่เจตนาคิดดอกเบี้ยสูงๆ บ้างก็ให้ 9% ต่อปี หรือถ้าเพื่อนฝูงที่มั่นและใกล้ชิดกันก็ให้ต่ำจริงๆเพียง 3% ต่อปีก็มี

ทำไมเราต้องศึกษาและสำรวจอวกาศ

เหตุผลขอคำตอบที่เราต้องเรียนรู้อวกาศมีมากมาย ซึ่งยกอ้างอิงจากคำตอบหลายๆ ที่ มีดังนี้

มนุษย์ทุกคนมีความอยากรู้อยากเห็น อยากรู้เรื่องราวของสิ่งต่างๆ รอบตัว อยากรู้อดีตและอนาคตของตัวเอง การเรียนรู้ความเป็นมาเป็นไปของโลกก็เช่นเดียวกัน เมื่อไม่มีใครเกิดมาทันเห็นการกำเนิดโลก เราจึงต้องศึกษาและเรียนรู้โลกจากการเปลี่ยนแปลงของดวงดาวดวงอื่นๆ เพื่อนำมาเปรียบเทียบกับโลกของเราว่ากำเนิดขึ้นมาอย่างไร และในอนาคตจะเป็นอย่างไรต่อไป -- Wow Wit on Web

การหาคำตอบของการเกิดชีวิต ว่าสิ่งที่เราดำรงชีวิตอยู่นั้น เกิดขึ้นโดยทั่วไปหรือไม่ หรือปัจจัยใดที่เกื้อหนุนต่อการกำเนิดชีวิต ทั้งนี้ เพื่อรองรับการย้ายถิ่นฐาน หรือการอพยพไปอยู่ยังที่อื่น เพื่อเอาตัวรอดจากภัยพิบัติที่เกิดขึ้นจากอวกาศ อีกทั้ง ความต้องการของมนุษย์ ต้องพึ่งพาทรัพยากรที่เกินจากความสามารถของธรรมชาติ การค้นพบแหล่งทรัพยากรใหม่ จำเป็นต่อการดำรงอยู่ของมนุษย์ -- Chandra S. (Individual internet users)

คำตอบที่ว่าจะศึกษาอวกาศทำไมเพราะทุกอย่างในโลกเรายังรู้ไม่หมดเลย ดูเป็นเจตนาแสดงให้ยุติการแสวงหาไปหน่อย แต่คำตอบสำหรับตัวเราว่าอยากรู้ไปทำไม ก็แค่เป็นประเด็นที่สนใจต่อความเป็นธรรมชาติที่อยู่รอบๆเท่านั้น เพราะอวกาศคือธรรมชาติที่ใหญ่กว่าสิ่งที่เรามองเห็นและไม่มีวันที่จะศึกษาได้สิ้นสุด การพยายามศึกษาเรียนรู้จะเป็นเครื่องมือที่ผลักดันให้เกิดความคิด ทำให้รู้ว่าเราเล็กแค่ไหน เพื่อช่วยให้เรารู้จักมีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อคนอื่นๆบนโลกที่มีทรัพยากรจำกัดนี้ได้เท่านั้นเอง

Written by Tiwakorn Laophulsuk