จากวันแรกของนโยบายที่จะพัฒนาให้คนไทยได้เข้าถึงระบบ Internet จนกลาายเป็นโครงการ ICT Free Wifi ผมจำได้ว่าเป็นข่าวใหม่ และเป็นข่าวใหญ่ในแวดวง ICT ที่ประเทศเราจะได้เดินหน้าไปอีก Step นึง ตามหลังประเทศด้าน ICT ใหญ่ๆอย่างเช่น เกาหลีใต้, มาเก๊า ที่พัฒนาโครงสร้างพื้นฐานด้าน Network ให้คนที่ไม่มีเงินในการไปซื้อ Inernet Broadband ที่บ้านได้มีโอกาสเข้าถึง Internet เป็นระยะ
ผมจำได้ว่าในวันแรกที่ ICT Free Wifi เข้ามาถึง ได้ลอง Access เข้าครั้งแรกทางโทรศัพท์มือถือ หลังจากใส่หมายเลขบัตรประชาชนไปแล้วก็เกิด Error ก็เลยอดได้สิทธิการใช้งาน แต่ก็ยังนึกสบายใจดีอยู่ว่าเดี๋ยวพัฒนาระบบไปก็คงค่อยๆดีขึ้น
ตั้งแต่วันนั้นถึงปัจจุบันปี 2559 ICT Free Wifi ยังปล่อยสัญญาณอยู่อย่างขมักเขม้น และกระจายอยู่ในหลายพื้นที่สมคำโฆษณา แต่ที่ต่างไปคือ แม้การขอ IP จากระบบก็ยังทำไม่ได้
ไม่แปลก ที่ผู้ให้บริการภาคเอกชน จะต้องกลัวพวกโครงการโครงสร้างพื้นฐานของรัฐ ที่มีแนวคิดในการสร้าง Base Infrastructure ด้านการสื่อสาร และให้เอกชนมาเช่า แม้จะดีในมุมมองของการลงทุนที่ลดความซ้ำซ้อน แต่สิ่งที่แลกไม่ได้คือความเสี่ยงของสเถียรภาพ (Stability) ดังเช่นตัวอย่างของมาตรการการดูแลรักษาโครงการ Wifi นี้
|
ขอ IP จาก ICT Free Wifi ไม่ได้ |
ภาพของโครงการรัฐ ที่ตอนโฆษณาออก TV ว่าจะทำอย่างยั่งยืนและบูรณาการ ก็เลยเป็นเพียงคำโฆษณาชวนเชื่อตามเหมือนที่ผ่านมาตลอดกาลของรัฐบาลไทยทุกยุคทุกสมัย เพราะโครงการรัฐที่มีอายุนานๆหลายช่วงการเปลี่ยนรัฐบาลก็จะขาดการตรวจสอบ ขาดการพัฒนาโครงการให้อย่างเช่น ICT Free Wifi นี้ ที่ปัจจุบัน กลายเป็นจุดปล่อยสัญญาณ 2.4GHz เผาหัวประชาชน และกินไฟฟ้าไปเฉยๆ โดยไม่ได้เกิดประโยชน์อะไร จนสุดท้ายจึงไปจบที่ประชาชนก็ต้องจ่ายเงินให้กับผู้ให้บริการเพื่อให้มี Internet ใช้เหมือนเดิมเช่นนั้นเอง
Written by Tiwakorn Laophulsuk