เที่ยวทำไม เปลืองตังค์รึเปล่า

มีวันหนึ่งผมได้นั่งคุยเล่นๆกับเพื่อนที่ทำงาน ว่าเดี๋ยวช่วงไม่่กี่เดือนข้างหน้าจะได้รอบลาไปพักร้อนแล้วไปเที่ยวภูเก็ตซักหน่อย ก็เลยได้รับการวิจารณ์ว่า ไปก็รถติด คนเยอะ ของแพง แย่งกันกินแย่งกันใช้ และไหนยิ่งไปช่วงเทศกาลหรือใกล้ๆเทศกาลนี่ไม่ต้องพูดถึง

ผมก็เลยได้ถามเขาว่า แล้วควรไปเที่ยวตอนไหนดี ก็เลยได้รับคำตอบจากมิตรสหายคอนเซอร์เวทิฟ ว่า ปกติเขาไม่เป็นคนเที่ยวหรอก เพราะไปก็เปลืองเงิน ไหนจะค่ารถรา เปลือง และเสี่ยงภัยเปล่า การเดินห้าง หรือดูตามรายการโทรทัศน์สมัยใหม่ก็ได้ความรู้ในการไปเที่ยวได้เหมือนกัน

เมื่อฟังดูความเห็นดังกล่าวก็เข้าทีเหมือนกัน เพราะสมัยนี้ การเข้าถึงข้อมูล หรือหาภาพสวยๆจากแหล่งท่องเที่ยวก็มีหลากหลาย แทบจะได้เห็นทุกซอกมุมอยู่แล้ว

แต่ยังไงก็ดี คงเปลี่ยนใจผมไม่ได้ เพราะการท่องเที่ยวข้างนอกจริงๆ นั้น สำหรับผมแล้วไม่ใช่แค่เรื่องการผ่อนคลาย แต่มันคือการแสดงความหมายของชีวิตว่า ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ภาระหน้าที่การงานของสำนักงานนั้นเป็นเรื่องที่รอได้ แต่การใช้ชีวิตที่เป็นของตัวเราเองนั้นต่างหากที่รอไม่ได้ การออกไปสัมผัสอากาศ ไปแก้ปัญหาระหว่างการเที่ยวจริงๆ การมองเห็นสภาพการดำรงชีวิต สังคม และความเปลี่ยนแปลงที่อยู่ข้างนอกนั้นต่างหาก ที่เป็นความหมายของการมีชีวิตของเรานั่นเอง

Written by Tiwakorn Laophulsuk

รีวิว Huawei S5700

Huawei S5700 series
[Image sorce alibaba.com]

ช่วงรอบหลายเดือนที่ผ่านมา ผมได้รับหน้าที่เป็นผู้ดำเนินการในเรื่องการเตรียม config ตัว network switch ของตู้แร็คย่อยแห่งหนึ่ง โดยรอบนี้บริษัทวัดกำลังกันด้วยอุปกรณ์ Huawei Network Switch เป็นอุปกรณ์ Switch Layer 3 โดยเลือกมาทำเป็นตัวเชื่อมเข้า BGP ของระบบ network แบบภายใน และช่วยในการต่ออุปกรณ์ได้เยอะหน่อย

สิ่งที่ Huawei Network switch แตกต่างจาก Cisco นั้น หากเป็นคนที่เคยใช้ Cisco มาก่อน จะเห็นความแตกต่างที่การเดาคำสั่ง แต่หลังจากจับอุปกรณ์หรือเดาไม่นาน ก็จะสามารถเลือกใช้คำสั่งเพื่อเริ่ม config ได้ แต่จะว่าไปต้องใช้เวลาเป็นวันเหมือนกันในการนั่งหาคำสั่งก่อนจะเริ่ม config ได้จริงๆจังๆ

สำหรับ command ที่แตกต่างไป ตัวอย่างเช่น show ในอุปกรณ์ของ Cisco ต้องเปลี่นเป็น display ของ Huawei, การเข้าสู่ configure mode ที่เคยใช้คำสั่ง enable configure ต้องเปลี่ยนเป็น system-view ส่วนลูกเล่นการใช้ tab อื่นๆ ก็ทำงานเช่นเดียวกัน

มารยาททางลิขสิทธิ์

ใน Social Online มีการ Post ภาพของเนื้อหาในหนังสือเล่มหนึ่ง ที่สอนเกี่ยวกับการทำ Website และ SEO โดยมีส่วนหนึ่งที่พูดถึงการหากภาพตกแต่ง โดยมีเนื้อหาโดยสรุปว่า การหาภาพสามารถใช้ Google ค้นหา และนำภาพมาดัดแปลงเพื่อไม่ให้ผิดลิขสิทธิ์นั้น ในความเห็นของผมเองไม่อยากให้หนังสือเล่มนี้ขายได้เลย เพราะกระบวนการคิดของผู้เขียนนั้นแย่เอาซะมากๆ

Images from Tassapon Vongkittipong's Facebook

ความจริงของข้อเท็จจริงในการเขียนหนังสือให้ความรู้กับคนอื่น ควรเป็นการให้ความเข้าใจของลิขสิทธิ์ภาพว่าหลักการของการมีลิขสิทธิ์เป็นอย่างไร หรือไปอธิบายการหาภาพที่เป็นประเภทการให้ใช้ได้ฟรีอย่างมีเงื่อนไข พวก Creative Common หรือการให้เปล่าแบบ Public domain มีหลักการ มีที่มาที่ไปอย่างไร หรือสอนว่าแหล่งที่สามารถหาภาพประเภทฟรีที่ไหน และควรใช้มารยาทการอ้างอิงแหล่งที่มาของภาพด้วยวิธีการใดก่อนการนำมาใช้งาน ได้ยังดีกว่าการมาเขียนลักลั่นว่าเอางานคนอื่นมาแก้ดัดแปลงซะอย่างงี้

ปัญหานี้แม้ว่าจะมีสำนักพิมพ์มาแก้ลำแล้ว แต่คงต้องโทษไปที่จรรยาบรรณของผู้เขียนเป็นหลัก  และคงเป็นหน้าที่ของคนอ่านที่จะเลือกหนังสือที่มีการเขียนที่มีจรรยาบรรณด้วยตัวเอง เพราะบางครั้งตำรายุคใหม่ก็ไม่ได้ถูกต้องเสมอไป

Written by Tiwakorn Laophulsuk

8 สิ่งที่ต้องรู้ทำเมื่อไปกินร้าน ฮะจิบัง ราเมง บะหมี่เลข 8

Hachiban Ramen Logo

ร้านฮะจิบัง ราเมง เป็นร้านราเมนแบบญี่ปุ่นที่อยู่ตามห้างมาหลายปีแล้ว ก่อนที่ช่วงหลังที่จะมีร้านแนวเดียวกันผุดขึ้นมาเทียบเคียง แต่สำหรับผมแล้วโดยรวมผมชอบในเมนูของที่นี่มากกว่า สำหรับสิ่งอื่นๆนอกจากเรื่องบะหมี่ในร้านแล้วก็คงจะขอแนะนำกันเล่นๆต่อไปนี้

• ท่องเมนูไปเลย: เพราะเมนูของที่ร้านไม่ได้เยอะหลากหลายเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะ แต่ช่วยให้ครั้งหน้าเวลาสั่งอาหารจะได้ประหยัดเวลาไม่ต้องดูในรอบหน้า
• เล่นเกมทายถ้วยเครื่องปรุงกับเพื่อน: ลองหันด้านที่ไม่มีป้ายบอก แล้วให้เพื่อนลองทายดูว่า น้ำตาล หรือพริกอยู่กระปุกไหน อาจจะทายถูกแล้วเลี้ยงราเมงก็ได้

พริกอยู่กระปุกไหนหว่า

• สั่ง Option แบบ Pack ถูกกว่า: ในชุด Set จะมีเมูกินเล่นประกบอยู่ด้วย การสั่งแบบ Set ของแถมจะช่วยประหยัดได้นิดนึง
• สามารถสั่งเพิ่มเส้นได้: สำหรับคนที่กินจุ สามารถสั่งตัวเลือก "เพิ่มเส้น" ได้ทุกประเภทบะหมี่ เหมาะกับจับกังแบบผม เพราะช่วยให้ชามเดียวอิ่มได้
• อย่าสั่งชาเขียว: เพราะเป็น version รสจืดแบบเดียว ประเภทช่วยรักษาสุขภาพ ไม่มีน้ำตาลแม้แต่เสี้ยวเดียว ถ้าจะทานน้ำให้สั่งอย่างอื่น หรือน้ำเปล่าน่าจะดีกว่า
• ก้นชามมีเลข 8: ในราเมนที่เป็นถ้วยใหญ่ ถ้าคุณซดน้ำจนหมดแล้วจะเห็น logo เลข 8 ที่ก้นชามด้วย สำหรับคนที่ชื่นชอบราเมนลองซดน้ำให้หมดดูดิว่าผมพูดจริงรึเปล่า
• ไม่รับบัตรเครดิต: ที่ร้านต้องเดินไปชำระเงินเอง และยังไงก็ไม่มีรับบัตรนะ แม้จะผ่านกี่ยุคกี่สมัย อาจจะไม่เหมาะกับการจัดคณะไปเลี้ยงในร้าน แต่เอาแหละ ด้วยราคาที่ไม่ค่อยสูงเท่าไหร่ก็หยวนๆไป
• บัตรสมาชิกสมัครได้แค่เดือน กันยนยน-ตุลาคม: ไม่ว่าคุณอยากได้บัตรสมาชิกมากแค่ไหนก็สมัครไม่ได้ เพราะจะเปิดแค่ช่วงสองเดือนเท่านั้น บัตรสมาชิกหายากดั่งทองคำ ตัวผมเองก็เคยต้องหยุดกินไปปีนึงเพราะสมัครไม่ทันรอบนี่แหละ ได้ลด 10% ทีเดียวเชียว

ขำๆนะเลยขอ Blog แนะนำกันไว้ในฐานะลูกค้าประจำ

Written by Tiwakorn Laophulsuk